Tokom mjeseca jula 1993. godine bojovnici HVO-a nastavljaju sistematski sa etničkom čišćenjem Čapljine, Stoca i Dubravske visoravni od Bošnjačkog stanovništva. Ovim se zaokružuje teritorij takozvane “Herceg Bosne”. Polovinom jula većina vojno sposobnih muškaraca bila je zatočena u logore. Tada se formiraju logori za žene, djecu i starce. Većina kuća je napuštena, opljačkana a neke i zapaljene. Prilikom “čišćenja” Bivolja brda, na današnji dan 1993.godine,zatečeno stanovništvo je zarobljeno. U jednom trenutku izdvajaju dvanest muškaraca treće dobi i odvode u nepoznatom pravcu. Najmlađi je imao 61 godinu a najstariji 85 godina. Odvedeni su

1. Nijaz Ćiber,
2. Halil Šoše,
3. Mustafa Đonko,
4. Safet Đonko,
5. Mustafa Torlo,
6. Ahmet Torlo,
7. Ibro Trbonja,
8. Bećir Trbonja,
9. Hilmo Mrgan,
10. Bećir Mrgan,
11. Džemal Elezović
12. Ibro Rahimić.

Ova grupa muškaraca odvedena je na obližnji napušteni rudnik boksita gdje je strijeljana, te zapaljeni posmrtni ostatci kako bi se sakrio ovaj zločin. Pet godina kasnije, 1998. godine ekshumirano je dvanaest tijela u blizini napuštenog rudnika. Obdukcijski nalaz od 25. avgusta te godine, potvrdio je da je riječ o ljudima čija smo imena naveli. Tokom sudskog procesa Haškog suda šestorici političkih i vojnih vođa Herceg-Bosne, koji su osuđeni na ukupno više od stotinu godina zatvora, Suci su utvrdili da su zločin počinili vojnici 1. brigade HVO-a “Knez Domagoj” i policajci 3. satnije 5. bojne Vojne policije HVO-a: te su ljude uhapsili, a “zatim pobili, spalili njihova tijela i zakopali ih u blizini napuštenog rudnika boksita u Bivoljem Brdu.“ Prema dostupnim izvorima, izvršioci ovog gnusnog zločina nisu odgovarali.

Neka je neizmjerna milost Allahova na naše nevino ubijene mještane Bivolja brda, neka ih Allah Milosnik uvede u najljepše bašče Dženeta. El Fatiha.